J’ai quitté mon pays
J’ai quitté ma maison
Ma vie
Ma triste vie
Se traîne sans raison
« » » » »
J’ai quitté mon soleil
J’ai quitté ma mer bleue
Leurs souvenirs se réveillent
Bien après mon…
Soleil de mon pays perdu
Des villes blanches que j’aimais
Des filles que j’ai jadis connues
« » » » »
J’ai quitté une amie
Je vois encore ses yeux
Ses yeux mouillés de pluie
De la pluie de l’adieu
Je revois son sourire
Si près de mon visage
Il faisait resplendir
Les soirs de mon village
Mais du bord du bateau
Qui m’éloignait du quai
Une chaîne dans l’eau
A claqué comme un fouet
J’ai longtemps regardé
Ses yeux qui fuyaient
La mer les a noyés
Dans le flot du regret
Enrico Macias (originaire de Constantine Algérie)
زندگی ام را
زندگی غمبار ام را
که بی معنا می گذشت
من آفتابم را ترک کردم
دریای آبی ام را
که خاطرات اش برگشتند
بعد ازترک کردنم
آفتاب، آفتاب
کشور ازدست رفته ام
شهر روشنم که من دوست می داشتم
و دخترانی که می شناختم
من معشوقه ام را ترک کردم
و هنوز چشمانش را می بینم
چشمان پر از اشک اش را
که بارانی بود روزی وداع
من لبخندش را دوباره می بینم
خیلی نزدیک به خودم
لبخندی که شکوه می بخشید
تمام شب هایی دهکده ام را
اما کشتی دور می شد
و صدای زنجیرهای لنگر
همچون تازیانه در آب می پیچید
و دیری خیره شدم
به چشمان آبی و جستجوگر اش
چشمانی که در سیل حسرت غرق شدند
تمرین برای ترجمه نمودن متون فرانسوی به فارسی
